Crispijn: Waterlooplein
2 november 2019 – 4 januari 2020 in Café Bern
In 2015 kreeg Crispijn het boek ‘Waterlooplein’ van Evert Werkman in handen; dat boek eindigde met: “Wat er voor in de plaats is gekomen is modern, gerieflijk, netjes, keurig, ‘t is alleen geen Waterlooplein meer.”
Toch wist de markt zich weer te manifesteren na terugkeer op de oude plek in 1988, maar nu, 32 jaar later, lijkt de markt weer terug bij af. Bedreigd om nog meer ingeperkt te worden door prestigieuze plannen van de gemeente om het geflopte gebouwontwerp van het stadhuis een lucratief winkelcentrum te geven ten koste van de markt. De gemeente denkt in nette strakke lijnen, iets waar een rommelmarkt zich absoluut niet voor leent. Crispijn probeert met zijn foto’s te laten zien dat dit rafelrandje van Amsterdam niet gladgestreken moet worden omdat het zoveel verschillende mensen van zoveel verschillende rangen en standen samen brengt.
Crispijn
Als ik dit maar had kunnen vast leggen
Vanaf het begin had ik een camera in de auto liggen, maar in 2015 werden mijn ogen geopend en begreep ik dat ik die camera gewoon continu om moest houden.
Een vaste klant met een Canta probeerde met één been in zijn autootje een reservewiel in ons stalletje te bekijken maar vergat zijn voet van het gaspedaal te halen. Het autootje scheurde met hoge snelheid richting de Zwanenburgwal waar het tegen een lantaarnpaal belandde die meteen zijn kop verloor.
De vaste klant die slecht ter been was kon plots als een razende rennen en scheurde er vandoor. Het was een prachtig schouwspel en ik dacht: “Als ik dit maar had kunnen vast leggen.”
Dus dat probeer ik nu door altijd mijn camera om te houden.